Luang Prabang & Nong Khiaw (Laos)

Hee allemaal!
Allereerst: de beste wensen voor het nieuwe jaar! Mijn kerst en oud en nieuw waren fantastisch! Stan en ik zitten sinds 29 december in Cambodja, maar ik heb nog niets verteld over onze tijd in Laos. We waren daar 16 t/m 29 december en het was zeker een hoogtepunt van onze reis! Ik was mijn vorige verslag geëindigd met onze vlucht naar Luang Prabang:

Luang Prabang
We kwamen aan en het was meteen even wennen. Zo is Laos een stuk duurder dan Vietnam, en waar airco/warme douche in Vietnam normaal was, moesten we het in Laos de eerste dag doen zonder airco en zonder elektriciteit: een koude douche. We besloten om maar een fiets te huren en een rondje te maken door het centrum van LP langs alle bezienswaardigheden. Hier vonden we ook meteen een verschil met Vietnam: in Vietnam kosten bezienswaardigheden zo'n 30 tot 60 eurocent. Hier vragen ze gerust 3 euro per tempel. Dat lijkt niet veel, maar dat is het wel als er 5 tempels/musea etc in één stadje hebt.
We besloten dus om alleen langs het Royal Palace te gaan en de andere tempels van een afstandje te bekijken. Ik wou zelf namelijk liever naar het TAEC: traditional arts & ethnology centre. In dit museum worden alle etnische tribes van Laos beschreven, en kon je een kijkje nemen in hun manier van leven en hun prachtige traditionele kleding bekijken. Ook hebben we de Phu Si berg beklommen, waar we mooi uitzicht hadden over de stad en liepen we over de night market, die elke nacht tevoorschijn komt, en waar je heerlijk voor €1,25 een vegetarisch buffet kan eten (beter dan de andere restaurants waar je zeker €3-4 betaalde). We zijn daar dan ook elke avond gaan eten!
De avonden hebben we vooral doorgebracht in Utopia, een super chill barretje aan de rivier met lage tafeltjes en allemaal tapijtjes met kussentjes om op te liggen.

De volgende dag hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar de Kuang Si watervallen gereden. De dag ervoor vonden we een flyer over een vlindertuin die daar zou zitten, en na veel hoge waarderingen te zien op tripadvisor, besloten we daar eerst langs te gaan op weg naar de watervallen. Wat was dat ontzettend leuk!! De hele tuin wordt gerund door twee Nederlanders, die alles in Nederland hebben verkocht om dit op te starten. Ze hebben een prachtig stuk land met daarop zelfs een uiteinde van de Kuang Si watervallen (de watervallen in het klein!). Ze kweken(?) de vlinders daar zelf: in de gigantische overdekte vlindertuin is een klein hoekje met allemaal plantjes met rupsen en cocons. Ook is er een klein vijvertje met van die voetenvisjes waar je lekker een tijdje in kan zitten en zijn er natuurlijk ontzettend veel prachtige (en grote!) vlinders. Hierna hadden wij een heerlijke (Hollandse!) lunch op een mooi aangelegd plateau in een grote vijver. Boterhammen met kaas, tomaat en komkommer en een pasta salade (met olijven!! hallelujah!). Wat vooral ook geweldig was is het verhaal van Olaf, de eigenaar. Hij vertelde ons een hoop over hoe hij daar alles heeft opgezet, welke problemen je zoal tegen aanloopt in Laos en hoe het is om daar te leven. We zijn hier uiteindelijk langer gebleven dan bij de watervallen zelf ;)
De watervallen waren ook geweldig! Doordat er koper in het water zit, is het turkoise! en zijn de rotsen een prachtige kleur beige. Omdat we bij geen enkele waterval in Vietnam konden zwemmen, hadden we geen zwemkleren mee genomen: HELAAS want je kon daar echt heerlijk zwemmen...

Nong Khiaw (hoogtepunt!)
Omdat we tijd over zouden hebben door de vlucht, besloten we om twee dagen een scootertrip te doen. Online had ik een 3-daagse scootertrek gevonden, alleen die konden wij helaas niet betalen met z'n tweetjes (privé guide enzo). Wel vonden we op die route een dorpje waar ze zeker weten guesthouses hebben en waar we in één dag naartoe konden tuffen: Nong Khiaw!

We lieten alle bagage in Luang Prabang achter en tuften met een klein rugzakje het avontuur tegemoet: het hoogtepunt van onze reis!!! Het begon een beetje moeizaam (scooterhuurprobleem, pinnen lukte niet, verkeerd gereden en een stukje off-road oeps), maar al snel kwamen we midden in untouched Laos. We reden langs kleine dorpjes die enkel bestaan uit kleine houten hutjes op palen, alle kinderen zwaaien als je langsrijdt, volwassenen kijken je vreemd aan, en niémand spreekt een woord engels. We hebben onze lunch dan ook besteld door een zinnetje in de Lonely Planet aan te wijzen. Helaas stond daar geen zin "ik ben vegetarisch" maar alleen "ik eet alleen maar groente". Dat vrouwtje keek ons dan ook verschrikkelijk raar aan, begreep het maar half, maar liep uiteindelijk wel weg. Geen idee wat we te eten gingen krijgen haha, maar we waren bang dat we alleen een bord met kale groente zouden krijgen. Uiteindelijk kregen we gelukkig noedelsoep met groente ;) De rest van de route was ook prachtig! De lucht was helderblauw (voor het eerst sinds Ho Chi Minh!! waar we onze reis begonnen!) en we hebben urenlang door de middle of nowhere gereden. Uiteindelijk kwamen we aan in Nong Khiaw (140km verder), waar we hebben overnacht in een houten hutje aan de rivier met een balkonnetje en hangmat: hoe idyllisch ;)

Omdat we de 140km makkelijk haalden (11.00-17.00 maar wel slechts een uurtje pauze in totaal), en we eigenlijk niet dezelfde route terug wilden, besloten we om toch te proberen om de 3-daagse scooter route af te maken. Deze was 210km, maar volgens onze berekeningen zouden we met 2,5uur extra (vroeg op!) het moeten redden (en aankomen op 19.00 oid is ook geen ramp). Little did we know............

We gingen vanuit Nong Khiaw pas écht het avontuur in: letterlijk de hele route was namelijk door slingerweggetjes in de bergen. We reden enkel over bergkammen en hebben het mooiste uitzicht ooit gehad. We reden namelijk constant door mist en wolken in het begin: wij balen want we hadden online mooie foto's gezien. Tot we op een gegeven moment zo hoog kwamen, dat we letterlijk boven de wolken reden: WAUW wat was dat wonderschoon! Iedereen die daar langskwam stopte om foto's te maken. Je had uitzicht over de volledige vallei, maar zag enkel een laag witte wolken onder je, en alle bergtoppen in de omgeving die er bovenuit staken. Bekijk zo vooral de foto's!! Wel werd het flink koud, aangezien we zo hoog in de bergen zaten. We hadden gelukkig een lange broek en dikke trui mee, maar het was op het randje af en toe. Dit was overigens helemaal niet erg, want er was volle zon! We zaten immers boven de wolken :)

Slingerend gingen we verder tot we in een dorpje Sam Seun kwamen. We wisten dat er een stukje off-road in de route zat, en het leek erop dat die daar begon. Er was geen tankstation, maar wel een mevrouwtje waar we een liter benzine konden halen en een fles water: toen begon het avontuur pas écht écht: het "stukje" off-road bleek namelijk 50(!!!) km op een weg met letterlijk alleen gaten, geulen, zand en stenen te zijn. We konden maar zo'n 5-10km per uur rijden, wat zou betekenen dat we hier wel 3-4 uur over zouden doen... Het was echt een stukje hel. Na een uur bleek namelijk dat we pas op 1/4 waren en onze billen waren daar al blauw. Ook scheen de zon superhard in ons gezicht maar hadden we natuurlijk geen zonnebrand meegenomen (oeps). Ook waren we gevallen, heel zachtjes gelukkig, maar na 2/3 waren we het wel een beetje beu. Toen vonden we ineens ons laatste stukje motivatie: twee Engelsen op de fiets!!! De man bleek helemaal vanuit Engeland hierheen te zijn gefietst (al 9 maanden onderweg en veel landen in Azië gehad) en nu fietsten ze dus op en neer en op en neer off-road over bergkammen in de hitte. We hebben een tijdje met hun gepraat (en van hun zonnebrand gekregen!) om vervolgens weer met een glimlach weg te rijden: als zij dit kunnen fietsen, mogen wij absoluut niet klagen!
Het laatste stuk ging dan ook een stuk sneller, en voor we t wisten waren we 310km in twee dagen verder, en weer aangekomen in Luang Prabang. Deze scooterroute had z'n ups en downs, maar is het mooiste wat ik ooit heb meegemaakt. Zo konden we maar geen restaurant vinden dus kochten we ergens een grote zak nootjes: we hadden de hele dag nog niet gegeten dus aten we het als een gek op. Bleek naast ons een huisje met de deur open te zijn, waar letterlijk het hele gezin om het hoekje keek om ons te bekijken. In die regio komt er misschien één keer per dag een toerist langs, dus ze weten niet wat ze zien. Kinderen zijn zo enthousiast en roepen allemaal "Sabaidee!" (hallo in Lao) en zwaaien heel hard. De kleine bergdorpjes met alle hutjes zijn zo bijzonder, je kan niet geloven dat mensen nog steeds zo leven. En hoe verdienen ze daar eigenlijk geld??

Ik wou eigenlijk in dit verslag alles zetten van Laos, maar ik merk nu al dat het stuk véél te lang wordt. Ik hou het dus hierbij voor nu. Ik zit op dit moment op een eilandje (Koh Rong) in Cambodja*, met maar af en toe stroom en dus heel veel tijd om te schrijven. De volgende keer dus de rest van Laos en wat leuke feitjes en verschillen tussen Vietnam en Laos! :)

Veel liefs vanuit 32 graden en volle zon!

*Dit verslag schreef ik bijna een weekje geleden, zonder wifi. We zitten inmiddels alweer in Phnom Penh ;)