go-karts, toilet papering, ZION and the temple!

Hee allemaal, tijd voor weer een verslagje vanuit het mooie Saint George. Het begint inmiddels al weer een beetje af te koelen (lange onderbroek aan in de ochtend) maar in de middag liggen de temperaturen nog steeds rond de 28 graden (haha ik voel me net Piet Paulusma, sorry heb een beetje slappe humor misschien niet zo'n goed moment om een blog te schrijven... Maargoed)

Vorige week was het quarterbreak ofwel: herfstvakantie! De vakantie hier was helaas maar een halve week (alleen donderdag en vrijdag extra vrij) maar het was ontzettend leuk. Het begon al op woensdag avond: met Megan naar FIESTA FUN! Dat is een soort klein familie fun parkje met wat autootjes om in te rijden, games, een winkeltje en ballenbak etc etc, en daar was ook.... KARTEN! En dat was iets wat ik nog nooit gedaan had (ik heb in m'n leven alleen nog maar een fiets en step "bestuurd" ) dus natuurlijk ik ging karten en Megan was mijn passagier :) Het was ontzettend leuk, het begin was best even wennen, ik was steeds bang om uit de bocht te vliegen of om te klappen (onmogelijk natuurlijk die dingen gaan echt niet hard) maar op t eind ging ik vol gas door de hele baan (Megan werd er bang van hahaha).

Vervolgens gingen we daar arcade-spelletjes spelen. Jaja, je koopt een paar munten, "token", stopt ze in een automaat, speelt een spel, en probeert zo veel mogelijk punten, en dus tickets te winnen. Uiteindelijk kan je dan voor al die tickets iets kopen in het winkeltje. En ja hoor natuurlijk moest Megan meteen de eerste keer de jackpot winnen van 80 token en net voor het eind, daar komt ie: een jackpot van 285!! Dus zij had 414 tickets op het eind (en ik maar 145 hahaha) Dus wij SPULLEN KOPEN! Een paar snoepjes, armbandje, mini vliegtuigje, parachutemannetje, een grote paarse knuffel slang en.. twee mooie paarse dobbelstenen voor aan de spiegel in de auto! Jaja Megan's zicht is volledig geblokkeerd, geweldig die dingen!

De volgende dagen hebben we veel uitgeslapen, met vrienden afgesproken, films gekeken en toen vrijdag avond: TOILET PAPERING! Precies zoals je het altijd ziet in de films: een huis, tieners rennen 's nachts erheen met allemaal rollen wc-papier, gooien het overal over de bomen, struiken en over de grond, rennen weg, en de volgende ochtend komen de mensen erachter, balen ze, en mogen ze de rotzooi gaan opruimen: HARTSTIKKE LEUK!
Megan blijkt het best vaak te hebben gedaan bij mensen: je probeert iemand te vinden die je wel kent, een vriend, maar die niet "close" genoeg is zodat het nog steeds spannend is! Dus wij naar een jongen bij ons van school om 23.20, auto om de hoek parkeren, en zachtjes met rollen wc-papier naar het huis rennen. Zo zachtjes mogelijk, met slappe lach en al, proberen de toiletrol over struiken en bomen heen te wikkelen: niet altijd een succes, wij proberen erover heen te gooien, valt hij ernaast, blijft hij niet hangen, maakt een klap op de grond en opnieuw proberen haha.
Maargoed, op het eind wilden we nog een lijn ophangen van de linker pilaar naar de rechter, precies voor de deur van het huis. En dan vervolgens wc papier in stroken eroverheen naar beneden hangen zodat als ze de deur openmaken het enige dat ze zien is wc-papier. Op dat moment horen we een auto de straat in rijden, dus wij achter de pilaar verstoppen en hopen dat de auto doorrijdt. Megan zegt net nog dat het erg zou zijn als hij voor de deur zou stoppen, en ja hoor: de auto stopte RECHT voor de deur en die jongen stapte uit (we hadden er natuurlijk aan moeten denken dat 12 uur iedereen's curfew is). Maar goed, wij volledig in paniek want hij was richting de deur aan het lopen waar wij stonden: we zouden gruwelijk betrapt worden! Wat Megan in het begin zei was: als iemand je betrapt als een GEK wegrennen naar de auto en maken dat we weg komen. Nu was het dus zo ver. Wachten, wachten, om de pilaar heen meedraaien op het moment dat hij bijna langskwam.. en WEGWEZEN als een gek springen we over de struiken heen, over het grasveld richting de auto, in ieder geval, dat was wat ik dacht, maar Megan bleek stokstijf te blijven staan halverwege omdat ze dacht dat ze er toch al geweest was, en helaas stond haar naam midden op haar rugzak dus het laatste wat ik hoorde was een jongensstem schreeuwend: MEGAN YOOOOOST!!!!!
Inmiddels was Megan ook weer bij me, dus wij de auto inspringen, en wegrijden. De auto die de jongen net had afgezet was er nog want die had al lang door wat er aan de hand was, dus hij draaide om en reed ons achterna! Dus wij onze 4-cilinder yota le camry uit 1992 eens flink op de staart trappen, kwam niet zo heel ver helaas, en door de woonwijk scheuren. DE AUTO BLEEF ON ACHTERVOLGEN! We dachten echt dat het nooit op zou houden, dus wij gillen en rijden en hopen en het zweet stond ons op de billen, tot op een gegeven moment de auto afslaat, en wij rustig verder kunnen rijden. Nouja rustig!? de adrenaline pompten door ons lichaam en we waren nog helemaal in stres. Ik voelde mn hart nog kloppen toen ik een uur later in bed lag.. Hele ervaring, maar ontzettend grappig! Het verhaal eindigde dan ook met een boos smsje van hem naar Megan;)

maargoed, nu even weer iets rustigs: zondags zijn we naar Zion national park geweest! Jaja, het park waar iedereen van over de wereld heen komt om naar de mooie natuur te kijken, voor mijn gastgezin heel gewoon. We vertrokken aan het begin van de middag, het was even rijden (ik kan eerlijk gezegd echt geen schatting doen.. een uur? 2 uur?), en toen kwamen we aan bij de eerste "stop" nog voor we het park ingingen: een apple store, en nee geen mac store, maar een echte appel winkel! Wat je daar kan doen is je betaalt, en je plukt vervolgens zelf je eigen appels! Dat is nog eens vers. Ze hadden er naast appels ook allerlei andere souvenirs: mooie kaarten, t-shirts van Zion, en allerlei zeepjes van de zeepfabriek hier in de buurt. De volgende stop was het "wild-life museum", ook nog op de weg naar Zion toe. Het museum was eigenlijk meer een kleine ruimte vol met opgezette dieren die hier in het gebied leven, met een winkeltje. Het was best tof om de dieren zo van dichtbij te zien, want ze leken net levend en ze hadden ook een decor eromheen gemaakt. Maar natuurlijk ook wel sneu dat de dieren daar zo te kijk staan ipv dat ze leven en rondrennen in de bergen.

Het winkeltje was een echt indianen winkeltje vol met kleine indianen beeldjes, mooie stenen, pijlen en hamers en dromenvangers! natuurlijk wou ik er een kopen dus ik heb nu een mooie witte dromenvanger bij mijn bed hangen met een donkere steen in midden en een lichtblauw en wit kraaltje, en witte "stroken" aan het rondje met ontzettend zachte grote zwart/witte veren eraan. Ontzettend schattig en super tof natuurlijk dat het hand-made en uit een indianen winkeltje is bij Zion in de buurt!

Maargoed, nu op naar Zion zelf. We arriveerden in het "park", parkeerde de auto en deden een soort bustour. Er zijn verschillende haltes op de route waar je in en uit kan stappen, dus wij in de bus, bijna iedere stop eruit, super mooi! Je bent eigenlijk in een soort groot dal in een kronkelende lijn, met bergen aan beide zijdes en een rivier die met je mee stroomde. De eerste stop was dan ook bij een klein riviertje met strandje en reusachtige bergen op de achtergrond, dus wij natuurlijk met de voeten het water in en proberen naar de overkant te lopen. Megan haalde de overkant maar ik vond het VEEL te koud (en ik kom nog wel uit Nederland?).
Een paar haltes verder was een paadje waar je omhoog kon lopen tussen allerlei bomen door langs een berg op. Ik had eigenlijk geen idee waar we heen gingen, dus toen de bomen eindelijk verdwenen en ik kon zien waar we waren keek ik vrijwel mijn ogen uit. Het was een soort halve boog van rots waar je onder kon staan en waar water overheen liep dus als je daarin stond en je keek voor je uit druppelde er water naar beneden. Als je keek waar het water uit kwam leek het net een tropisch regenwoud: onvoorstelbaar, want het is hier nog steeds kurkdroog. Kan je nagaan hoe erg het moet zijn als het heeft geregend. Als je recht voor je uit keek kwam het volgende wonder: het uitzicht. Je had een uitzicht ontzettend ver door het dal heen met bergen die voor je neus begonnen en eindigden achterin de horizon lijn. Het was prachtig en immens groot! De zon scheen en de rotsen hadden een rood-achtige gloed. Ik had er zo graag een foto van willen maken, alleen helaas lukte dat niet: of de achterste bergen waren te zien maar de rest was pikzwart, of de voorste bergen waren te zien maar de achtersten waren overbelicht: de zon werkt toch niet altijd vriendelijk mee :(
Inmiddels was het al weer 6 uur, en we moesten de nichtjes van Megan die mee waren weer terugbrengen, dus wij snel vertrekken, een vette hap eten at Wendy's, want we hadden geen zin om te koken, en doortuffen naar huis. Onderweg kwamen we nog een klein namaak indianen/cowboy dorpje tegen, waar we even stopten om een foto te maken en toen doodmoe weer aangekomen thuis. Het was een ontzettend leuke fall-break, maar helaas moesten we de dag daarna, nog steeds doodmoe, weer naar school.

Het laatste wat ik wou vertellen vond vandaag, donderdag 20 oktober, plaats. Ik vertelde aan m'n hostmoeder Melody dat ze ook een vorm van Nederlands praten in Suriname, Nederlandse Antillen en Zuid-Afrika, en toen bedacht ze dat het leuk was om naar het "visitors centre" te gaan, want dat was een hoop cultuur. Geen idee wat ze bedoelde maar ja natuurlijk wil ik mee: hop in de auto! Het centrum bleek een soort mormonen informatie centrum te zijn. Je komt binnen in een ruimte met een groot beeld van God en een muur met het universum erop afgebeeld. Vervolgens loop je door naar een ruimte waar in het midden een miniatuur was gemaakt van de stad Jerusalem lang geleden en het verhaal van Jesus Christus. In de laatste grote ruimte waren nog best wat mensen ook al was het al 7 uur 's avonds, en in het midden lag een tafel vol met "The book of Mormon" in allerlei verschillende talen! Het waren er ongeveer 25, echt ongelofelijk. Ik natuurlijk meteen kijken naar het Nederlands, en vervolgens de andere talen die ik begrijp, op het moment dat een jongedame van rond de 20 naar me toe komt en vraagt of ik frans kan spreken. Dus wij haar uitleggen waar ik vandaan kom etc etc en zij meteen enthousiast en mij proberen naar het LDS over te halen. Dus vragen waar ik in geloof, en wat ik denk waar het leven toe dient, en waarom we zouden bidden tot God en wat zij geloven. Het was echt best interessant ook al vind ik LDS zelf nogal extreem. Ik geloof wel dat leren en ervaren de reden van het leven is, maar ik geloof niet dat er een God is, dus dan is het best lastig om met zo iemand erover te praten, omdat zij er volledig van overtuigd is dat Hij bestaat. Maargoed, ik heb er best veel van geleerd en op het eind kreeg ik zelfs van haar een Nederlandse kopie van The Book of Mormon waarin ze voorin een mooie notitie voor mij had achtergelaten!
Ze heeft me misschien niet kunnen overhalen tot het geloven in waar zij in geloofd, maar ik heb er wel over geleerd en weet nu ook meer waar het LDS voor staat.
Naast dat gebouw stond een enorm grote witte tempel die mij inmiddels al was opgevallen toen ik door de ramen van het gebouw heen keek. Het bleek een grote heilige tempel te zijn, waar mensen worden verbonden met hun man en kinderen, familie, tot in de eeuwigheid, dus ook na de dood. Ook komen mensen daar om op een andere manier geheiligd te worden, maar het is maar voor een paar mensen, velen mogen er niet in. Eigenlijk ben je zo goed als een uitzondering als je er wél in mag. Dus we liepen er een rondje omheen en het was ontzettend mooi. Ik had helaas mijn camera niet bij me, maar de foto's komen zeker nog later!

Dit was eigenlijk wat de afgelopen week is gebeurd. Het was nog best veel, vandaar dat ik het nu meteen schrijf ook al ben ik ontzettend moe, maar het was ontzettend leuk!

Ik laat volgende week waarschijnlijk weer wat van me horen want volgende week is het "Red Ribbon week", wat alles heeft te maken met het rode kruis. Er komen verschillende events en een pep assembly dus dat wordt leuk! Verder ben ik inmiddels aan het nadenken over de volgende "school dance". Sadies is de eerst volgende dance en dit keer is het aan de meisjes om een jongen te vragen. Het is eigenlijk vrijwel hetzelfde als homecoming alleen dan draag je geen jurk maar een gewone broek en een "customized" jacket met de namen van je groep erop en natuurlijk zijn de meisjes nu aan de beurt. Het komt al vrij snel, alleen ik heb geen idee wie ik moet vragen dus we zien het vanzelf wel... hoop ik... Nougoed, veel plezier daar verder, volgensmij is het vanaf morgen (voor jullie vandaag) herfstvakantie in Nederland, dus maak er iets leuks van en jullie zien vanzelf wel weer een blog verschijnen :)

liefs sanne!

ps. de foto's van Zion staan online, helaas heb ik geen foto's van het karten, toilet paperen en de tempel, maar zoals ik al zei: de tempel komt later dit jaar nog wel!
link:http://www.facebook.com/media/set/?set=a.206355286099675.46676.100001756155058&type=3